Dit is ontstaan door een gesprek op teams met de leerlingen. De juf benoemde dat we met het coronavirus de geschiedenisboeken in gaan. Dat het bijzonder is om vast te leggen wat je op dit moment voelt en vindt. Later kan je dat aan de kinderen in de toekomst vertellen, of zelf nog eens teruglezen.
Charissa kwam vanochtend met het onderstaande gedicht:
Corona
Het zijn dagen, ze vliegen voorbij.
Inmiddels al bijna een jaar.
Helaas de corona is nog steeds niet klaar.
Ja, soms word je er boos en vooral verdrietig door.
Dat zingen we dan met zijn allen in koor.
De school gaat open en dan weer dicht.
Online les, ik vind het helemaal niks.
Je vrienden of familie al veels te lang niet kunnen zien.
Het is en blijft raar.
Handen kapot wassen.
Ook dat is voorlopig nog niet klaar.
Ja, ja het is zo raar.
Soms wil je knuffelen.
Gewoon een kus geven.
Ja, de deuren van school en thuis blijven dicht.
Ik blijf hier, jij blijft daar.
Soms doe ik het toch!
Ik knuffel en geef mijn familie een zoen in mijn hoofd.
Daar mag het wel en hoe!
Maar de echte kussen en knuffel krijgen ze later.
Dat is wat ik bij dezen beloof.
Want ooit bloed de Corona hopelijk weer dood.
Gemaakt door Charissa Mosso EGB Naaldwijk